Ratten, zebra's en kleine vogels

En BAM! Opeens zat ik hier al weer 5 weken. Time flies when you’re having fun!

Ik zal jullie maar gelijk uit de spanning halen: ja, we zijn naar de hockeywedstrijd gegaan waar de Nederlandse ambassadeur naartoe kwam. Maar nee, we hebben de Nederlandse ambassadeur niet gezien, want Marieke was op zijn Afrikaans geïnformeerd, dus de ambassadeur kwam een uur eerder dan dat tegen haar gezegd was en was dus al weg toen wij aankwamen. Maar we hebben in ieder geval wel lekker in het zonnetje een team van Ugandezen en Nederlanders aan kunnen moedigen en alle sportstadia van Kampala gezien in de zoektocht naar het hockeystadium.

De rest van de week heb ik in labour theatre doorgebracht, waar ik zelfs een middagje heb mogen assisteren met de keizersnedes, heel vet en veel van geleerd. Wel heel apart om te zien hoe de OK er uit ziet, wat voor pakjes met scheuren en regenlaarzen je aan moet, dat de recovery en de wachtkamer gewoon de gang is, waarbij de moeders die nog niet geopereerd zijn op de grond moeten zitten en dat er een rat rondloopt.

Van het weekend zijn we lekker gaan ontspannen aan Lake Bunyoonyi, het mooiste meer van Oeganda. Dat was wel even 8 uur reizen in de postbus met stoelen die niet breed genoeg waren voor mijn schouders en waar bij elke stop (om de post te bezorgen bij de kleine postkantoors in de dorpjes) we kapot gingen van de hitte en gek werden van de mensen die ons via de ramen vanalles probeerden te verkopen, maar het was het waard hoor! De prachtige groene natuur en de zebra die ik spotte (of het was een koe met strepen in plaats van vlekken, ik had mijn bril niet op) maakte dat ik me niet verveelde en na nog een ritje in de taxi en een korte stop bij de supermarkt, kwamen we aan bij het meer. Prachtig! Vervolgens gingen we met de motorboot naar het eiland waar we twee nachten zouden verblijven. Het eiland was helemaal eco friendly, dus dat betekent buiten douchen, limited power door zonne-energie en composttoiletten. Met weinig power konden ze toch nog heerlijk eten maken (Arnée en onze nieuwe vrienden waren vooral fan van de Byoona Rum Balls: chocolade, kokos, rozijnen en heel veel rum), dus daar hebben we ’s avonds van genoten samen met onze nieuwe vrienden, een Duits meisje op reis en Amerikaanse verpleegster die vrijwilligerswerk deed. De eerste avond hebben we doorgebracht in een dorm met een hele hoop andere mensen en waar ik ondanks het dikke harde kussen, toch goed geslapen heb, maar wel de volgende ochtend weer vroeg wakker was, omdat ik heel veel zin had om ’s ochtends te gaan zwemmen. Omdat het toch wat bewolkt was, heb ik eerst maar even mijn ontbijt van wentelteefjes en chocolademelk gegeten, maar zodra de zon begon te schijnen ben ik het water in gedoken. Ik heb wel ontdekt dat ik een misschien een enorme koukleum ben, maar als het gaat om water, dan duik ik er in/onder maakt niet uit hoe koud het is. Gelukkig viel het mee en heb ik zelfs Arnée overtuigd er ook in te duiken. Na het zwemmen gingen we kanoën op het meer, in een uitgeholde boomstam. Om heel eerlijk te zijn heb ik niet heel veel gekanoëd, gemiddeld zo’n 10 slagen aan elke kant per kwartier, maar gelukkig hadden we een guide en Marieke die wat upper body strength dan ik hadden. Eerste stop was het eiland wat ik omgedoopt had tot ‘food island’, want ik had honger, waar we op de top genoten van een lekkere lunch. Daarna volgde ‘punishment island’ (niet zo door mij omgedoopt, zo heette het echt) waar ongehuwde zwangere meisjes heen werden verbannen en ‘lepars island’ (ook de echte naam), waar we ook aan land zijn gegaan om de school en de kerk die er nu staan te bezoeken. Toen we terugkwamen mochten we van de dorm verhuizen naar de ‘geodome’ een hut waar één kant van open is zodat je als je wakker wordt en ook tijdens het douchen prachtig uitzicht hebt over het meer . We waren alledrie net op tijd klaar met douchen voordat het begon te stormen (wil je dat ik sneller douche: maak een douche buiten en laat dreigend onweer horen) en de rest van de avond hebben we ons in het restaurant vermaakt met weer heerlijk eten en het spel phase 10 (niet mijn spel, te veel gebaseerd op geluk en te weinig op onderhandelen). Gelukkig hield het stormen op tijd weer op om te kunnen slapen, want onze geodome was dus aan één kant open, dus als het regent heb je een probleem. De volgende ochtend was het fantastisch wakker worden door de zon en het uitzicht en de vogeltjes (lake bunyoonyi betekent meer van de kleine vogeltjes) en hebben we weer heerlijk ontbeten. Ook deze ochtend ben ik weer gaan zwemmen, al was het wel een stukje kouder dan de vorige dag en net op tijd, want daarna begon het keihard te regenen. En het bleef regenen en regenen, op een gegeven moment zo hard dat we met de hele groep waarmee we aan het kaarten waren op moesten schuiven van de open ramen af, omdat alles nat werd. We begonnen ons een beetje zorgen te maken, want we wilden om 3 uur de boot terug naar het vasteland pakken, maar dat kon niet in die regen. We zagen al voor ons dat we er nooit meer wegkwamen.. Tot opeens, om 5 over 3, het ophield met regenen. Wauw. Baker zal wel voor ons gebeden hebben. De boot moest nog even van water worden gedrained, maar uiteindelijk werden we gered van het eiland. Terug met de taxi naar Kabale en daar hebben we de korte nacht doorgebracht in de Home of Edirisa. ’s Ochtends moesten we om kwart voor 7 al weer de bus terug hebben en ook deze reis van 8 uur terug hebben we overleefd en zelfs een kudde zebra’s gezien (bewijs dat ik me het niet verbeeld had op de heenweg).

De week heb ik doorgebracht in de antenatal clinic, waar verloskundigen en dokters de aanstaande moeders onderzoeken en behandelen. Vooral ’s ochtends veel wachten, omdat de artsen allemaal heel erg laat zijn, maar ik kon me prima vermaken met de verloskundigen. Ze willen me al koppelen aan hun broers, want mijn ouders maken zich vast zorgen dat ik al 21 ben en geen vriend heb, en ze willen me dopen, zodat het kind waar één van hen zwanger van is Ella genoemd kan worden, want het is een hele mooie naam, maar het kind kan niet naar een ongedoopt iemand genoemd worden. Als de artsen er dan eindelijk zijn leer ik veel van ze door mee te helpen moeders te onderzoeken en duizend recepten voor ijzer en foliumzuur uit te schrijven.

Gisteravond hebben we ons nog vermaakt door naar de lekkerste Italiaan van Kampala te gaan (met tot Nicole’s, een Italiaanse, verbazing maar één foutje in de hele menukaart) en daarna weer naar de openluchtfilm bij MishMash. Helaas waren we iets te laat om nog te kunnen vragen of we in de boomhut mochten zitten (mijn droom, misschien volgende keer), maar we hebben wel kunnen genieten van verse minty morrocan tea en Ryan Gosling.

Nu zijn Arnée, Marieke en Baker de dvd van Breaking Bad aan het zoeken zodat we dat kunnen kijken, dus ik denk dat ik maar even ga helpen...
Tot de volgende keer!