Tempels, Tour de Indonesia, Dance Dance Revolution

Hallo lieve fans,
Ja het continue gestaar, verzoeken om foto’s en uitroepen dat ik ‘gorgeous’ en ‘beautiful’ ben zijn me al behoorlijk naar het hoofd gestegen na 1 weekje Palembang waar zo licht mogelijke huid en blonde haren het schoonheidsideaal is. Misschien moet ik hier toch maar blijven.. Maar zover waren we nog niet met het verhaal. Er is nu al wel heel wat tijd overheen gegaan, dus ik hoop dat ik alles nog weet, maar ja het belangrijkste blijft natuurlijk hangen, en hoe minder ik weet, hoe minder lang jullie hoeven te lezen! Oh en blijkbaar hebben mijn (nu ex :( ) groepsgenoten Nederlands geleerd (of ze hebben het internet gewoon laten vertalen), dus helaas kan ik niet meer zo goudeerlijk zijn en alles vertellen. Alhoewel, ik reis nu toch niet meer met ze dus waarschijnlijk volgen ze me toch niet meer.
Dus, we waren gebleven bij de treinreis van Bandung naar Yogjakarta. We zaten lekker executive class voor geen geld, en echt, daar kan NS nog wat van leren. Hoogtepunt: de stoelen konden omdraaien. Dus je kon kiezen of je gewoon rechtvooruit wilde kijken of om wilde draaien en met de mensen achter je kletsen. Daarnaast hadden ze stopcontacten en een tv die films afspeelde en de stoelen zaten heerlijk, ik heb nog nooit zo heerlijk geslapen terwijl ik vervoerd werd. Dat heb ik dan ook het grootste deel van de reis gedaan, en verder naar het prachtige landschap gestaard en gelachen om Appy die bang was opgegeten te worden door het kind naast haar wat haar continu aanstaarde.
In Yogja werd ik voor het eerst roommates met Claire, waar ik het al snel heel erg goed mee kon vinden waardoor ze een roomie werd (ik heb haar het verschil geleerd) en nu nog steeds veel contact mee heb, ondanks dat ze al terug is naar Australië (leve whats app). In Yogja zijn we één dag naar de borobudur tempel geweest, één van de grootste boedhistische tempels ter wereld en duizenden jaren oud. Ik had er wat meer van verwacht, maar het was wel mooi. En heet. En veel gevraag om foto’s weer. De andere dag hebben we Yogja gezien met een klein groepje, met de kraton, het paleis van de sultan, en het waterpaleis. Het was nog wel een heel gezoek waar we veel de verkeerde kanten op werden gestuurd. Daarnaast waren we nog wat tijd kwijt omdat ik besloot dat ik wel wat geluk kon gebruiken, en ik had de lonely planet goed doorgelezen dus ik wist dat als je voor de sultan’s paleis geblinddoekt van één punt, naar de grote boom en dan naar de andere grote boom wist te lopen, het geluk zou brengen. Dus ik wilde dat wel doen en natuurlijk stonden daar een paar mannetjes blinddoeken te verhuren. Het is me gelukt, maar wel met heel erg veel hulp van mijn beschermengel in de vorm van Appy, ik was namelijk redelijk ver afgeweken. Aan het eind van de dag besloten we maar de koelte van the mall op te zoeken, waar we langzamerhand steeds meer van de tourgroup tegenkwamen. We konden elkaar al niet meer missen. Lekker gegeten bij de pizzahut, wat rondgelopen tussen de winkels maar er was niet echt iets wat ik wilde kopen en daarna naar huis. ’s Avonds gingen we met een aantal naar het Ramayana ballet, een traditionele dans die het hindoeïstische verhaal van Rama en Sita vertelt, met een reuzenkoning en een apenleger (die deels bestond uit extreem schattige kindjes). Erg leuk om te zien, maar ik was wel blij dat ik het verhaal er geschreven bij kreeg anders had ik er niks van gesnapt. Daarna probeerde Claire en ik nog naar de nightmarket te gaan, maar helaas ging het toen we zo’n 100 m van het hotel waren keihard te regenen, dus toen zijn we maar gaan schuilen en daarna teruggegaan naar het hotel.
De volgende dag was het weer vroeg tijd om de bus in te gaan, ditmaal op naar Solo, met een kleine tussenstop bij de Prambanan tempels, de hindoeïstische tegenhanger van Borobudur. Daar mochten we een mooie sarong om, en samen met de groene veiligheidshelmen die we bij sommige delen van de tempel op moesten zorgde dat voor mooie fashionplaatjes. Wat leuk was, was dat het verhaal van de ramayana die we de avond ervoor gezien hadden in één van de tempels was uitgehouwen. In de andere tempels waren andere verhalen te zien, die wij niet kenden, dus waar we gewoon, HIMYM stijl (dus Broma was de hoofdpersoon), ons eigen verhaal bij verzonnen. Het deed me een beetje denken aan een lullepot. Nog een boemeltreintripje naar een ander tempelcomplex, waar een Indonesische vrouw me nog de stuipen op het lijf joeg omdat ze in de hoek van een donkere tempel stond waar ik binnenliep en opeens bewoog. Daar hebben we allebei nog erg lang om gelachen. Verder breidden we onze playlist uit met I’m walking away (uitleg kan hier maar beter niet gegeven worden wegens vertaalopties, vraag er maar naar als je nieuwsgierig bent, al is het wel een ‘moest je bij zijn’ grap).
Vervolgens zijn we doorgereden naar Solo. Waarschijnlijk hebben we nog een korte magnum stop gedaan. Had ik daar al over verteld? In Indonesië zijn magnums zo’n 75 ct. Daarnaast is het heet, dus heb je zin in ijs. En je hebt altijd zin in chocolade en dat zeker minimaal 1x per dag nodig. Verder hebben ze in Indonesië om één of andere reden magnumsmaken waar ik in Nederland nog geen eens ooit van gehoord heb, heel oneerlijk is dat. Mijn favorieten zijn magnum chocolate brownie (chocolade ijs met chocolade met cashewnoten omhulsel) en magnum chocolate truffle (chocolade ijs, met een omhulsel van chocolade, en dan, in het chocoladeijs, extra chocolade ripples). Het spreekt voor zich dat je dus vervolgens elke dag zo’n magnum nodig hebt om te functioneren. Bovendien zijn mijn favorieten niet overal te verkrijgen, dus je moet bij elke winkel checken of ze er één hebben en als die er dan is, dan ben je gelukkig. ‘Magnum time’ werd dan ook een geliefd woord binnen onze groep en onze tour guide Ron kon ons niet gelukkiger maken dan als hij tijdens een lange busreis zei dat we even zouden stoppen voor magnum time. Later kwam ik erachter dat hij misschien de lonely planet had gelezen, want ik deed wat research over indonesisch eten en daar stond ook een stuk in over eten met kinderen, wat ik ook aan het lezen was. Laatste zin: ‘a magnum bar can quell the worst tantrum.’
Eenmaal in Solo aangekomen konden we ons aanmelden voor een fietstochtje. Als echte Nederlander (ik wist nooit dat ik zo’n echte Nederlander was voordat ik naar verweggistan ging en merkte dat ik erg enthousiast werd van alles wat Nederlands was (‘guys, they’ve got chocolate sprinkles for breakfast!!’)) kon ik dat natuurlijk niet overslaan. En het was fantastisch! Ik denk dat deze dag mijn favoriete dag van de tour was. Het was wat gehassel omdat niet alle fietsen er even stevig uitzagen, maar mij maakte het allemaal niet uit want als student ben je natuurlijk al blij als je er op vooruitkomt, dus ik offerde me wel op. Vervolgens was ik natuurlijk nog steeds de snelste, af en toe was het redelijk frustrerend om zo langzaam te gaan dat je bijna omvalt, dus ik fietste voornamelijk vooruit en bleef dan ergens wachten. Heerlijk om tussen de rijstvelden te fietsen, wind in je haren, zon op je gezicht. Ik was vergeten hoe lekker fietsen eigenlijk wel niet is. En als je je ogen een beetje dichtkneep was het net of je in Nederland was, want het was plat en groene rijstvelden zijn net groene graslanden dan. Af en toe stopten we ergens om uitleg te krijgen of dingen te proberen, zo hebben Michlynn en Avi (zo schrijf je Avy blijkbaar, oeps) mee geholpen in de modder om rijst te planten, hebben we gezien hoe ze lokale alcohol produceren (speciaal voor ons een detour om het wat meer YOLO te maken) en zijn we langs een smederij van gongs gegaan. Aan het eind moesten we weer met een bamboevlot de rivier oversteken en begonnen we aan de laatste rit van de ‘tour de Indonesia’ zoals Claire het inmiddels om had gedoopt en waar ze als commentator voor optrad, wat hilarisch was. Nieuwe liedjes voor de playlist: Ridin’solo – Jason derulo, Bicycle race – Queen en de laatste gecombineerd als mash up met I’m on a boat – Lonely Island, die we al eerder hadden in Cianjur bij de floating villages.
Na dat geweldige tochtje zijn we uit eten gegaan bij the mall, waar ze op de bovenste verdieping allerlei verschillende kleine eettentjes hebben, zodat iedereen zijn eigen keuze kon maken, en ze hadden ook.. een arcade hall! Dus na het eten gingen we daar als een stel kleine kinderen heen, waar we vreselijk veel lol gehad hebben met allerlei videospelletjes spelen en hoogtepunt: Dance Dance Revolution, zo’n dansspel wat ik al heel mijn leven heb willen spelen maar nog nooit in Nederland heb gezien. We moesten er wel een hele tijd voor wachten, omdat er een aziatisch meisje op bezig was die dat duidelijk al haar hele leven deed. Maar zij vertrok, Claire en ik doken er op en ik bakte er natuurlijk niks van. Maar toen kwam het meisje opeens terug, met vermoedelijk haar moeder en zus en misschien dat ze nog niet klaar was of wat het ook was, maar ze was druk aan het gebaren en aan het doen en we dachten dat we misschien op haar credit aan het spelen waren. Maar toen begon ze me aan te moedigen en te zeggen wanneer ik waar moest springen en werd ik steeds beter. Na één liedje wilde we haar weer laten, maar zij wilde er niets van weten en koos een nieuw liedje voor ons uit en begon ons weer aan te moedigen. Vervolgens deed ik alles perfect en ging ik van een F naar SuperStar! Het was echt heel erg grappig.
Vervolgens moesten we rennen om nog op tijd de groep te meeten, om naar een bar te gaan samen. Daar was een hele goede coverband aan het spelen, en al snel wilde ze dat wij ook een liedje zouden doen. Nahin had me al eens in de club horen meezingen met de liedjes, dus nadat Claire al was geweest en ik een bintang op had, waagde ik me er ook maar eens aan, dus heb ik Torn gezongen samen met de zangeres, zij deed de tweede stem. Heel erg leuk om te doen. De avond werd afgesloten in de lokale club, waar weer echt in totaal 20 mensen waren. Één van die mensen was heel erg toevallig een jongen die met ons in de trein van Badung naar Yogja had gezeten. Indonesië is toch maar klein blijkbaar. Al met al mijn favoriete dag dus.
Nu moet ik me snel klaar gaan maken voor een Palembangs avondje uit (ik weet alleen dat er karaoke bij inbegrepen is), dus ik ga een andere keer weer verder, dan hebben jullie tijd om dit te verwerken.
Tot de volgende keer!
Xxx